آیا از محیط کاری خود فراری هستید؟!؟/ نقش مدیران بر علاقه شغلی کارکنان در سازمان

آیا شما هم جزو کسانی هستید که خدا خدا می‌کنند تا زودتر ساعت کاری اداری تمام شود از اداره بیرون بزنید؟ چرا؟آیا کار و شغل خود را دوست ندارید؟ آیا مدیران شما بی‌کفایت و بیخود هستند؟ آیا از حقوق و مزایای خود ناراضی هستید؟ آیا همکاران خوب و بدرد بخوری ندارید؟ آیا بخاطر اشخاص دیگری و جهت حفظ آبرو و موقعیتی مجبور یه کار در سازمان خود هستید؟ آیا فاصله محل سکونت شما با محل کار بسیار زیاد است و این آزارتان می‌دهد؟ آیا سازمان شما نسبت به سازمان‌های مشابه و یا دیگران رفاهیات دلچسبی ندارد؟ آیا بخاطر جو روانی و روابط ناسالمی که مبتنی بر ریاکاری و تملق و چاپلوسی و زیرآب زنی است که از سازمان خود فراری هستید؟ و آیا همه موارد؟!؟
اگر علائم فوق در محل کار و سازمان و شرکت شما وجود دارد ، قطعا نشانه بیماری است.
اما چه باید کرد؟
متاسفانه بسیاری از سازمان‌های ما این شرایط و وضعیتهای بد را دارند و علت العلل همه این بدبختی‌ها و نگرانی‌ها و فراری بودن از سازمان ها به جهت سوء مدیریت و غیر متخصص بودن مدیرانی است که واقعا بر اساس شایسته گزینی و شایسته سالاری بالا نیامده اند و خسارت این قبیل مدیران با کمال تاسف و تأثر فراوان مورد بررسی و حسابرسی نهادهای کنترلی و نظارتی قرار نمی‌گیرند.
فاجعه آمیزتر از این وضعیت وقتی است که این مدیران وقتی مسجل می‌شود که فاقد کارآمدی هستند، از چرخه و گردونه مدیریت کشور حذف نمی‌شوند و بلکه به سازمان دیگری کوچ می‌کنند و این کارکنان و نهایتا مردم هستند که هزینه های این مصیبت‌ها را متحمل می‌شوند.
محیط کاری اگر از جهات مختلف فیزیکی، ارتباطی، روانی، رفاهی و… دلگرم کننده نباشد، به زندانی می‌ماند که فرد زندانی، لحظه شماری می‌کند تا وقت رهایی و خلاصی اش فرا برسد. و این اصلا خوب نیست.
ما با هزینه های زیاد افراد علاقه مند را با انواع و اقسام آزمونها و مصاحبه ها و گزینشها جذب میکنیم اما غافل از اینکه مدیران ما با افکار و اعمال و تصمیمات خود آنچنان محیط کاری را اعصاب خرد کن می‌نمایند که دوست داریم زودتر ساعات کاری تمام شود و از سازمان فرار کنیم.
یک سازمان خوب و موفق و قابل احترام طبعا باید سازمانی باشد با ساختار و اهداف خوب، مدیریت خوب، بودجه خوب، کارکنان خوب و…
اما چرا اینگونه نیست؟ چه کسی یا چه جایی مسئول رفع نابسامانیهای سازمان‌ها ست؟ چرا احساس تعلق و احساس تعهد سازمانی آسیب دیده؟ چرا کارکنان نقشی در تصمیم سازی‌ها ندارند؟ چرا عمر مدیریت در سازمانهای ما کوتاه است؟
برای آنکه کارکنان انگیزه، شوق، میل و رغبت داشته باشند که در سازمان بمانند بایستی مدیرانی بالغ، فهیم، متخصص و ثروت آفرین داشته باشیم.
مدیرانی که به ماهیت، جایگاه و نقش انسان در سازمان اهمیت داده و رفتار سازمانی مبتنی بر ارتباطات سالم و سازنده را دنبال نمایند. وقتی مدیران کوتوله را بر مسند کارها میگماریم، آنها بی پروا همه چیز را نابود می‌کنند که در رأس آنها سرمایه انسانی است.
از یک مدیر کوتوله که هیچ بویی از مفاهیم مدیریت نبرده بود، سؤال کردند که قربان ببخشید! شما در اداره تان شایسته سالاری دارید؟ و او در پاسخ گفته بود که : بله. اسم این خانم را شنیده ام. (شایسته سالاری) اما نمی‌دانم در کدام قسمت مشغول بکار است؟!؟.
کتاب کلیات مدیریت منابع انسانی/
حسن خسروی، ساراخسروی

نوشته شده توسط: akhbar